ผู้เขียน คือ คุณ หนุ่มเมืองจันท์
ถ้ามองดูแวบแรกที่เห็นคนส่วนมากก็น่าจะชอบหนังสือเล่มนี้ได้ไหม่ยาก ด้วยขนาดของเล่มที่ไม่ได้ใหญ่เทอะทะเกินไป จนท้อที่จะอ่าน ด้วยข้อความตัวใหญ่ที่ทุกคนสามารถเข้าใจได้ ในแวบแรกผมจึงชอบหนังสือเล่มนี้มากทั้งๆ ที่ยังไม่ได้อ่านด้วยซํ้า หลังจากได้อ่านจริงๆจังๆตั้งแต่แรก ก็สามารถรับรู้ถึงความรู้สึกบางอย่างของผู้เขียนที่มันเปี่ยมไปด้วยความหวัง ผมชอบคำนำผู้แต่งครับ "เขาพูดว่า ความฝันกับความหวัง ตัวของผู้เขียน เขาจะอินกับคำหลังมากกว่า " แม้มันจะเป็นนามธรรมแต่มันเป็นสิ่งจำเป็นมากเวลาตกอยู่ในที่/เวลาที่เราไม่รู้ ไม่เข้าใจ ว่ามันทำไม? ยกตัวอย่างเรื่องคุณยายกับหลานชาย ที่ติดอยู่ในซากของภัยพิบัตินานถึง 9 วันแต่พวกเข้ากับรอดมาได้ด้วย ภาพที่คุณยายเดินออกและหลานชายถูกหามลงเปล ถ้าไม่มีความหวังคุณยายและหลานชายก็คงจะต้องหายไปแล้ว เป็นเรื่องที่ผมชอบสุดในหนังสือเล่มครับ
แม้หนังสือเล่มนี้ผมจะไม่ได้ชอบไปหมดอย่างเช่น เรื่องราวของธุรกิจต่างที่คงต้องรอให้ผมโตกว่านี้หน่อย^^ แต่สำหรับเรื่องที่เขาเขียนไอ้ที่มันว่าด้วยเรื่องเกี่ยวกับความหวังนั้น แต่ละเรื่องมันสุดยอดครับ
ทั้งเรื่อง แก้วนํ้า ความจำเป็นของสิ่งต่างๆที่ลองเริ่มตั้งคำถามว่ามันจำเป็นไหมก่อน คุณยายกับหลาน หลิวเหว่ย มันให้อะไรบางอย่างที่มันดีจริงๆครับ
ขอบคุณครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น